یکشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۷ - ۱۱:۱۸

نگاهی به فیلم «جان دار»

روایتی ضد قصاص با خلق موقعیت دراماتیک کثیف

فیلم سینمایی «جان دار»

سینماپرس: دو کارگردان جوان با اولین اثر خود، یعنی فیلم سینمایی جان دار، به سراغ سوژه نخ نما شده و کلیشه ای سینمای ایران، یعنی قصاص رفته اند.

حسین جواهریان/ دو کارگردان جوان با اولین اثر خود، یعنی فیلم سینمایی جان دار، به بخش نگاه نو جشنواره فجر راه یافته اند. حسین امیری دوماری و پدرام پور امیری که پیش از این سه فیلم کوتاه ساخته بودند؛ امسال در اولین فیلم سینمایی خود به تهیه کنندگی کامران مجیدی و البته حمایت های مادی و معنوی جناب رضا میرکریمی به سراغ سوژه نخ نما شده و کلیشه ای سینمای ایران، یعنی قصاص رفته اند. سوژه ای که در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، به کرات و به اشکال گوناگون و در فیلم های مختلف و به سبک و سیاق گوناگون بیان گردید و بار دیگر بر یکی از کارکردهای سینمای کنونی در ضدیت با احکام و حدود الهی و ... متذکر شد؛ کارکردی که در فیلم سینمایی جان دار، به یکی از سیاه ترین صورت های ممکن و در عین حال یکی از کثیف ترین حالت ها، بیان و تصویر سازی می شود؛ حالتی کثیف که به موجب آن فرد قصاص کننده از برای رضایت و گذشت از حق قصاص خود، می خواهد تا خواهر قاتل از همسر خود طلاق بگیرد و به عقد و ازدواج او درآید!



داستان فیلم سینمایی جان دار، در مورد پسر یک خانواده است که در شب عروسی خواهر ناتنی خود، مرتکب قتل برادر خواستگار سابق او می شود و این اتفاق آبستن حوادث تازه ای در این خانواده می گردد که مهمترین آن شرط رضایت برادر مقتول مبنی بر طلاق دختر خانواده و ازدواج با اوست. البته روایت ضد قصاص اثر در اینجا به شدت کثیف می شود و این کثیفی با مراجعه دخترک عروس به نزد اولیای دم ادامه پیدا می کند و این گونه است که اسما (دخترک عروس)   به نزد یاسر (برادر مقتول) رفته و قول ازدواج با وی را پس از بدنیا امدن بچه را می دهد؛ اما یاسر خواهان سقط بچه است و ...


البته باید توجه داشت که فیلم سینمایی جان دار از لحاظ سینمایی، فیلمی است  که با ادبیات سینمایی مناسبی شروع می شود و کلیشه ای ادامه پیدا می کند و اگر چه دارای یک موقعیت دراماتیک خوب است که امکانات زیادی به فیلمساز برای پیشبرد درام می دهد، اما با این همه به طرز فاجع باری تمام می شود تا یکی از بدترین پایان های جشنواره را در ذهن مخاطب سینمایی خود رقم بزند و عنوان پایان خیلی باز را شایسته این اثر سینمایی سازد و این گونه است که سکانس آخر فیلم اصلا شبیه هیچ کدام از سکانس های قبلی فیلم کارگردانی نشده و گویی فیلمسازان اثر نیز تردید داشته اند که آیا این چنین سکانسی قرار است پایان فیلم ضد قصاص ایشان باشد!

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.